-Чанарлаг ноолуурын гарц хорогдсоор байна-

Дэлхийн тансаг хувцас, хэрэглэлийн зах зээлд жилд 60 тэрбум ам.доллар эргэлддэг. Үүний дөрвөн тэрбум буюу долоо орчим хувь нь ноолууран бүтээгдэхүүнд ногддог байна. Хөнгөн, дулаан, зөөлөн гээд үнэхээр л дээдсийн хэрэглээ болох энэ тансаг “эд”-ийг “үйлдвэрлэгч” нь ямаа, бүр тодруулбал дэлхийд манай Монгол, БНХАУ-аас өөр хаана ч байдаггүй өвлийн ямаа” аж. Хэдийгээр Энэтхэг, Турк, Афганистан зэрэг улсууд ноолуур бэлтгэдэг ч ихэнх нь  дээр дурьдсанчлан БНХАУ, Монголоос гардаг байна (БНХАУ, Монгол нийлээд 17-18 орчим мянган тонн, бусад улс 2-3 орчим мянган тонн). Тэгвэл баячуудыг ид хошууруулж, эрч хүчээ авч байгаа энэ бизнесийн ирээдүй тааруухан байгаа гэсэн дүгнэлтийг Их Британийн “Керинг” байгууллага хийсэн байна. Гэхдээ үнэ ханш нь унаж байгаа бус харин ч өсч байгаа. Гол нь ноолуурын гарц жил ирэх тусам багасч байгаатай холбоотой юм байна. Тэд Итали, Франц, Японы ноолууран эдлэл үйлдвэрлэгчидтэй уулзаж, бодит байдал ямар байгаа талаар бүрэн мэдээлэл авсны үндсэн дээр дээрх дүгнэлтийг хийжээ.

Ноолуурын гарц багасч байна

Ноолуур бэлтгэдэг гол улсууд нь Монгол, БНХАУ байхад Итали, Франц, Японы үйлдвэрлэгчдээс судалгаа авсан гэхээр гайхаж магадгүй. Гэхдээ Монголын ноос ноолуурын холбооноос зарладаг бидний мэдэх тоо, БНХАУ-ын бэлтгэсэн хэмжээ зэрэг нь ноолуурын хэмжээг бүрэн илэрхийлж чаддаггүй байна. Дэлхий нийт жилдээ 18-20 орчим мянган тонн ноолуур бэлтгэдэг гэж байгаа ч үнэн хэрэгтээ үс, хялгас, тоос, бүдүүн ширхэгтэй ноолуур зэргийг салгасны дараа “тансаг бүтээгдэхүүн хийхэд бэлэн” 6500 орчим тонн түүхий эд л үлддэг ажээ. Бэлтгэгчид нэг ямаанаас 250 грамм ноолуур самнадаг байтал үйлдвэрлэгчид “Нэг цамц хийхэд дөрвөн ямааны ноолуур шаардлагатай” гэж ярьдгийн учир энэ. Тэгвэл сүүлийн жилүүдэд энэ хэмжээ илт багассан нь үйлдвэрлэгчдийн сэтгэлийг түгшээж байгаа аж. Бэлтгэж байгаа ноолуурын хэмжээ 20 мянган тонн хэвээрээ байгаад байдаг, гэтэл яг баячуудын гар дээр бүтээгдэхүүн болж очих учиртай нарийн ноолуур нь 6500 тонн, тэгээд жил ирэх тусам багасаад байдаг. “Керинг” үүний шалтгааныг дэлхийн дулааралтай шууд холбож үзсэн байна.

Ноолуурыг өвлийн ямаанаас бэлтгэдэг. Гэтэл өвлийн ямааны нутаг Монгол, БНХАУ-ын хойд мужуудад өвлийн улиралд олон жилийн дунджаас илт дулаахан байх болсон нь ноолуурын гарц, чанарт нөлөөлж байна гэсэн дүгнэлтийг тэд зоригтойгоор хийжээ. Цагийн байдал дулаарах тусам дулаан хадгалах үүрэгтэй нарийн ноолуурын хэмжээ багасч, бүдүүн хялгасны хэмжээ ихэсдэг. Энэ нь эцсийн дамжлага болох үйлдвэрлэгчдэд хүндрэл учруулах хэмжээнд хүрчихээд байгаа аж. Харамсалтай нь, дэлхийн дулаарлыг багасгах нь дурын хэрэг биш тул ноолуурын орцыг багасгах болжээ.

Эрэлт ихэссээр...

Ноолуураар тансаг зэрэглэлийн хувцас урладаг “Bain & Company”-ийн ахлах зөвлөх Федерика Леватогийн баталж байгаагаар бол, ноолуурын зах зээл сэргэн мандаж байгаа аж. “Uniqlo”, “H & M” зэрэг дунджаас дээгүүр зиндааныхны үйлчлүүлдэг томоохон сүлжээ дэлгүүрүүдэд ноолууран цамцны үнэ хамгийн хямддаа 79.90 $ байгаа нь үүний баталгаа гэнэ. Ноолуурын гарц цаашдаа сайжрахгүй нь ойлгомжтой учир цаашдаа үнэ жил ирэх бүр өснө гэсэн таамгийг салбарын урдаа барьдаг урчууд зөвшиж байгаа юм. 

Түүхий эд ховордох нигууртай гэдгийг мэдэрсэн “Complect & Ace” гэх мэт компаниуд ноолуурыг спандекс материалтай хольсон утсаар бүтээгдэхүүн үйлдвэрлэж эхэлсэн ч энэ нь ноолуурын үнийг буулгахаасаа илүү хөөрөгдөнө гэдгийг тэд баталж байна. Яагаад гэвэл “тансаг” зэрэглэлд багтдаг худалдан авагчид маш чанартай хуурамч бүтээгдэхүүн гарч ирсэн ч  100 хувь ноолуурыг л сонгох нь ойлгомжтой ажээ. Тэгээд ч аливаа бараа бүтээгдэхүүн ховор байх тусмаа үнэ цэнэ нь нэмэгддэг гэдгийг тэд сануулж байгаа юм.

Эцсийн бүтээгдэхүүн хийх нь Монголын боломж

Брэнд үйлдвэрлэгчдийн ярьж байгаагаар бол, 2010 онд Монголд болсон зуднаар 10 сая ямаа хорогдсон нь ноолуурын зах зээлд том цохилт болсон гэнэ. Дээрээс нь, хэдэн жилийн өмнөөс хөндөгдөх болсон сүргийн бүтцийн асуудал сөргөөр нөлөөлж байгаа ажээ. Хонь өвсийг хазаж иддэг бол ямаа зулгааж иддэг. Ингэснээр өвсийг үндсээр нь сугалж, дахин ургах боломжийг үгүй болгодог гэсэн шүүмжлэл явж, ямаан сүргийн тоо толгойг цөөлөх бодлого барьж байгааг хэлж байгаа бололтой. Ер нь үйлдвэрлэгчдийн ярьж байгаагаас үзвэл, монголчууд ямаан сүргийнхээ тоо толгойг багасгаж байгаа, мөн тоонд илүү ач холбогдол өгөөд чанарт анхаарахгүй байна гэсэн зүйлд сэтгэл дундуур явдаг аж. Италийн тансаг хувцас үйлдвэрлэгч “Loro Piana” фирмийн орлогч захирал Пьер Луижи Лоро Пьяна “Монгол, Өвөрмонголд болдог зуднаас болж ноолуурын бэлтгэл үе, үе огцом буурдаг. Ер нь бол түүхий эдийн хомсдол сүүлийн 50 гаруй жилийн турш үргэлжилж байна. Ийм хүнд байхад үйлдвэрлэгчид зах зээлд тэнцвэрт байдлыг хангах яаж зовдог гэж бодно” хэмээн гомдоллосон бол Шотландын “Johnstons elgin” фирмийн захирал асан Жеймс Сугден “Монголын мал сүрэг 1993-2009 оны хооронд 23-44 сая толгой болтлоо өссөн. Ямааны тоо бусдаасаа илүү их нэмэгдсэн нь сайн мэдээ ч хүмүүс аль болох их ноолуур самнаж авах гэж хичээхээс чанарт огт анхаардаггүй” гэсэн байна. Өөр газраас олох боломжгүй ноолуурыг түүхийгээр нь шахам авдаг тэд ингэж мэдэгдэж байгаагаас үзвэл, тэд манаэй ноолуурыг гуйж авах цаг холгүй нь. Бас хэдий ноолуурын гарц багасч байгаа ч түүхийгээр нь экспортолсоор байвал ашиг олигтой нэмэгдэхгүй. Харин боловсруулаад, эцсийн бүтээгдэхүүн үйлдвэрлэвэл ашиг мэдэгдэхүйц нэмэгдэж болох нь харагдана.

Яагаад гэвэл, нэгдүгээрт дэлхий дээр чанартай ноолуурын гарц багасч байгаа. Хоёрдугаарт, үйлдвэрлэгчид цэвэр ноолуур биш, хольцтой утсаар бүтээгдэхүүн хийх явдал нэмэгдэж байна. Гэтэл баячууд, нэр хүндийнхээ төлөө хэчнээн ч их мөнгө төлсөн гудийхгүй тэр хүмүүс цэвэр, тансаг ноолуур хүсч байна. Энэ нь Монголын үйлдвэрлэгчдэд жинхэнэ алтан боломж гэж санагдана. Бидэнд ноолуур байна. Үйлдвэр нь байна. Жинхэнэ тансаг зэрэглэлийн 100 хувь ноолууран хувцсыг  Монголд л хийдэг гэдэг гэдэг ойлголтыг төрүүлж чадвал тансаг хэрэглээнд эргэлдэж байгаа 60 тэрбум еврогоос томхон халбагадах бодит боломж бидэнд байна. “Авах хүн бөхийж, өгөх хүн гэдийдэг” гэж үг бий. Зөв “гэдийж”, алсыг харсан бодлого явуулж чадвал  ноолууран бүтээгдэхүүнд ногдох, жилээс жилд хэмжээ нь ихэсч буй дөрвөн тэрбум ам.долларын бараг талыг нь Монголын үйлдвэрлэгчид хянах цаг холгүй иржээ.